این فرآیند در حال حاضر بیشترین کاربرد را در صنایع مختلف ماشین سازی و تولید سازههای فولادی بر عهده دارد. با استفاده از این روش، جوشکار میتواند اتصال آلیاژهای فولادی کربنی، کم آلیاژ و فولادهای زنگ نزن، انواع چدن، آلیاژهای آلومینیوم، مس، نیکل، کبالت و … را به خوبی انجام دهد.قوس الکتریکی عبارت است از تخلیه بار الکتریکی بین دو قطب و یونیزه شدن گاز موجود در منطقه قوس. در این روش انرژی لازم برای اتصال از تشکیل قوس اشاره شده بین دو قطب به دست میآید. لازم به ذکر است که برای تشکیل قوس، وجود فاصلهای حدودی ۳ میلیمتر بین الکترود و قطعه کار ضروری است.در این سیستم جریان الکتریسیته که معمولاً از برق شهر تأمین میشود توسط منبع قدرت (دستگاه جوشکاری) تقویت شده، شدت جریان متناسب با قطر الکترود و شرایط اتصال تنظیم میگردد. در این روش الکترود که نقش واسطه را بر عهده دارد از دو قسمت سیم و پوشش تشکیل شده است و با توجه به جنس و مشخصات قطعات مورد اتصال انتخاب میگردد.قطر الکترود بر حسب نوع اتصال، نوع درز، ضخامت قطعهی کار، وضعیت جوشکاری و مهارت جوشکار تعیین میشود. قانون کلی آن است که هرگز نباید از الکترودی که قطر آن بیشتر از ضخامت قطعه کار است استفاده نمود.
الکترودهای قطور جهت جوشکاری در وضعیت قائم و بالای سر مناسب نیستند زیرا کنترل حوضچه ی مذاب جوش بزرگ در آن شرایط مشکل است. در جوشکاری درزهای جناغی و لالهای باید برای پاس اول از الکترودهای نازک و برای پاسهای بعدی از الکترودهای قطور استفاده گردد.